A most atrocious form of brutality was committed in the house of the Most Merciful and most sufficient; White robed Muslim men in their hundreds with their unsheathed swords and machetes surrounded the youth who were occupying the Thow Mosque at Mahagoda, Beruwala and began hacking and butchering fellow Muslims in the most barbaric manner.

Once again, the religion that equated the slaying of a single human soul to slaying the mankind as a whole was used as the pretext to butcher fellow Muslims in the most barbaric manner, throwing aside the sanctity of the House of Allah. The Qur’an says:

“……. he who slays a soul unless it be (in punishment) for murder or for spreading mischief on earth shall be as if he had slain all mankind; and he who saves a life shall be as if he had given life to all mankind……”(Al Maida: 32)

But basically due to their archaic approach to Islam. From a system of worship you can not expect commonsense to prevail. Please note that I am not trying to paint all whatever they are doing as bad. It’s my strong belief that they are Muslims as any of us; they do pray five times and observe other fundamental rituals of Islam. I should also bring to light the fact that one of its past Sheihu Nayaham or an Elder by the name Mubarak Moulana (If my memory is correct) had the credit of translating the Qur’an into Arabu Tamil, which was something unique in Sri Lanka. His is an ardent seeker of knowledge. I have seen him frequenting the Islamic Book House at Dematagoda Road, Colombo.

My intension here is to help you figure out what could have made these youth to commit that heinous crime on that fateful Friday night. Unfortunately, Islam was thrust upon Muslims in Beruwala and reacted upon violently.

Pause for a moment and look at our past adventurism. Our callers were skillful and exceptionally brave in making the Supreme Court of Sri Lanka passing a law banning Azan by loudspeakers. You can bring forward many arguments about its success and failure or the merits and demerits. Whatever the reasons it’s our own handy work that led the Supreme Court to pass that particular judgment, not the Sinhala racism that we are quick at branding.

There are so many such stories that confused the police even judges of the courts and the non-Muslims of Sri Lanka. This is the beauty of the calling we conduct.

In the Beruwala incident too we saw how frantic were the party of the victims in running behind the police seeking justice, to resolve a religious issue which is absolutely outside the realm of a non-Muslim police force. They might have gone to pressurise the police to bring the criminals to justice, then what about all those previous incidents that end up in the non-Muslim police stations?

Our brothers placed great emphasis on the correct Aqidah (Commitment to the fundamental faith of Islam) among Muslims, which is essential and good. However, due to their own rigid and provocative approach they surprisingly go against the same Aqidah that they intend promoting and that too not as the final resort.

One would not object to the fact that the major part of Aqidah is the deepful acceptance of Allah as ilah (One worthy of worship) and Rab (Cherisher, sustainer and law-giver). In our excitement of thrusting our brand of Islam upon others we dare to transgress the principles that we promote day in and day out. In most of the cases that end up in police stations we find the issues of contention are ordinary in nature, such as Takbeer, shaking fingers in Tashahud, wearing a cap etc., not fundamental religious issues which can be threaten a person’s basic belief. Even in such cases too, this kind of rigid approach can not be justified in the light of the (Sharia) beloved Prophet (PBUH).

I do not be argued that everything is perfect in the Sri Lankan Muslim community. The question here is about the method of approach and not about the content of the package. In Sri Lanka we are not in a state of compulsion where you are ordered to follow the government voluntarily or involuntarily. It’s a country with a long tradition of religious freedom, unless we force the law enforcement authorities to change the status quo.

While searching into the root causes of such problems, we equally have to put the calling methodology into serious review. There is no proper consultation on calling methodology; Pulpits and Minbars are used to curse fellow Muslims in overt and covert manners and coughing retribution at them often through furious and hateful sermons. The calling methodology used is one of adding fuel to fire, not extinguishing it. It’s certain that the future will breed a violent generation of Muslims who will be in the forefront to drive people away from the way of Allah. We accuse Bollywood movie makers for promoting and fomenting violence in the society through their movies, but we pay scant attention to what is happening within our midst.

Is this what Islam demands from us? Is this the legacy our beloved Prophet (PBUH) left for us? If its so, then there is no point promoting Islam as the religion of peace, because peace can not be brought through urging violence.

Hence our approach should be lenient and soft, fitting to the context. Leniency and tenderness are the cornerstones of the Prophetic method of approach. Islam was spread through exceptional personal character, not through harsh words, rigid approach or mocking at other Muslims practices. It was excellent Moral character of the callers that brought people into the fold of Islam.

If we ask what went wrong in the Thow Mosque, Mahagoda, Beruwala, the answer is that it was the method of delivery adopted by both parties. Provocation and harshness should be removed from preach.

Our beloved Prophet (PBUH) said:

قال صلى الله عليه وسلم : ( يسروا ولا تعسروا وبشروا ولا تنفروا ) رواه البخاري ومسلم

………Make it (Islam) easy, do not make it hard: give glad tiding, do not drive people away… (Reported by Bukhari and Muslim)

Oh my God! Accept the good deeds of those killed in the brutal massacre and grant them Jannatul Firdous; Give quick recovery to those injured so that they shall return to their families peacefully.

My thanks to Azim and Zain, for valuable informations they gave.

கடந்த 24.07.2009 வெள்ளி நள்ளிரவளவில் பேருவளை, மககொடவில் அமைந்துள்ள பள்ளிவாயல் முற்று முழுதாக தீக்கரையாக்கப்பட்டதுடன்; அங்கு பிரசன்னமாகியிருந்த பலர் மிகவும் காரமானதும் கொடுரமானதுமான வாள் வெட்டு தாக்குதலுக்குட்படுத்தப்பட்டனர். இருவர் மிருகத்தனமான முறையில் வெட்டப்பட்டும் கொல்லப்பட்டனர். இதனை எமது ஊடகங்கள் பலவேறு வகையில் சித்தரித்து வெளிப்படுத்தியிருந்தன.

இஸ்லாம் ஒரு சாந்தி மார்க்கமாகும். இது எப்போதும் வன்முறையினை ஆயுதமாக பயன்படுத்தியதாக சரித்திரமில்லை. காரணம், அது ஓரிறைக் கொள்கையின் கீழ் ஒன்றுபட்டு கிடக்க போதிக்கின்றது. ஒவ்வொரு மனிதனும் ஒரே இறைவனை பரிபூரணமாக ஏற்று அவனே கதியென்று தமது வாழ்வின் செயற்பாடுகளை அமைத்துக் கொள்கின்ற போது அவன் ஒரு முஸ்லிமாக கருதப்படுவான் என்பதில் எவ்வித மாற்று கருத்தும் கிடையாது. இவ்வாறு ஏக இறைவனை ஏற்றுக்கொண்ட ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் ஒருவருக்கொருவர் சகோதரர்களாவர். ஒரு முஸ்லிம் ஒரே இறைவனை ஏற்றுக்கொள்வதுடன் மட்டுமல்லாது அவனது வழிகாட்டுதல்களை உரியமுறையில் பின்பற்றி நடப்பானாகில் அவன் கீழ்ப்படிவுடைய நம்பிக்கையாளன் என அழைக்கப்படுவான். இங்கு முஸ்லிம் என்கின்ற தராதரத்தில் எவ்வித வித்தியாசங்களும் வேறுபாடும் கிடையாது. மாறாக, நம்பிக்கையாளர் என்கின்ற தராதரத்திலேயே ஒவ்வொரு முஸ்லிமும் தகுதி காண் பரீட்சைக்குட்படுத்தப் படுகின்றான். இப்பரீட்சையை எதிர் கொள்கின்ற ஓவ்வொரு நம்பிக்கையாளனும் தத்தமது செயற்களுக்கு ஏற்ப கூலியினை பெற்றுக்கொள்கின்றனர்.

இன்று எமது சமூகம் தமது செயற்களை ஒழுங்கானதாகவும் நேர்மையானதாகவும் அமைத்துக்கொண்டு பிற சமூகத்தவருக்கு வழிகாட்டியாக இருப்பதனை விட்டுவிட்டு தங்களுக்குள்ளேயே வெட்டுக்குத்துக்களில் ஈடுபடுவது வேடிக்கையாகவுள்ளது. சில அமைப்புக்கள் இதனை கருத்திற்கொள்ளாது ஆண்டாண்டு காலமாக தமது நடவடிக்கையினை சுய இலாபத்தினை மட்டும் கருத்திற்கொண்டதாக செயற்படுத்தி வருதனை இங்கு மறக்க முடியாது. இஸ்லாத்தினை பேசுகின்ற இவர்கள் இதன் அடிப்டைகளை மறந்துவிட்டு செயல்படுவது அவர்களுக்கிருக்கின்ற அசட்டு துணிச்சலை மட்டும் வெளிக்கொணர்வதாகவே அமையும். ஒரு முஸ்லிம் சத்திய பாதையினை விட்டும் விலகி நடக்கும் போது சாந்தமான முறையில் அதனை போதிக்குமாறு இஸ்லாம் கூறுகின்றது. ஆனால் இன்று அனேகமான சத்திய பிரச்சார மேடைகள் தமது சகோதரர்களையே தூசிப்பதாhகவும், தூற்றுவதாகவும், மானபங்கப்படுத்துவதாகவும் காணப்படுவது இச்சமூகத்தின் மிகப்பெரும் இழுக்காகும். அழகாகவும் அறிவார்த்தமாகவும் அதேவேளை சாந்தமாகவும் சொல்மழை பொழிய வேண்டிய எமது பிரச்சார மேடைகள் இன்று வசைபாடும் இடமாக மாறிக்கிடக்கின்றது.

பொதுவாக, சத்தியப்பாதையில் செல்கின்றோம் என தங்களை மெச்சிக்கொள்ளும் நாம் பாதை சறுகிச் செல்பவர்களை நியாயமா நடக்க எதிர்பார்ப்பது முட்டாள்தனமான சிந்தனையாகத்தான் இருக்க முடியும். எனவே மாற்றம் என்பது எமது அணுகுமுறையில்தான் தேவையேயன்றி அவர்களிடமில்லை. ஒவ்வொரு அமைப்பினரும் தமது அமைப்பிற்கு ஆட்கள் சேர்ப்பதில் இருக்கும் அக்கறையை இம்மியளவாவது தமது சகோதரனது கொளரவத்திற்கு மதிப்பளிக்கும் விடயத்தில் செலுத்த வேண்டும். சொல் வீரர்களாக இருந்தால் மட்டும் போதாது செயல்வீரர்களாகவும் தங்களை கட்டமைத்துக்கொள்ள ஒவ்வொருவரும் முயற்சிக்க வேண்டும். சத்தியப்பாதையினை நோக்கிய பயணம் முழுநிறைவானதாகும். அதனை முழுமையற்ற விதத்தில் அணுக முயற்சிப்பது உசிதமானதல்ல. இஸ்லாம் எப்போதும் நாகரீகங்களை, அவை சார்ந்த கலாசாரத்தினை புறக்கணித்தது கிடையாது. பண்பாட்டின் அடிப்டையில் பின்பற்றப்பட்டு வருகின்ற ஒரு சமூக வழக்கத்தினை சவாலுக்குட்படுத்துகின்ற வேளை அச்சமூகம் தமது இருப்பினை நோக்கிய சவவாலாக அதனை ஊகித்துக்கொள்வதும், சிந்திக்க முற்படுவதும் இயல்பு. எனவே அதனை மிகவும் வேறுபாடான அணுகுமுறைகளையும், யுக்திகளையும் கையாள்வதன் மூலமாகவே அன்றி, எடுத்த மாதிரத்தில் சாதிக்கவியலாது. சமூகம் மீதான ஒவ்வொரு பாய்ச்சலும் சறுக்கு மரம் போன்றது. தவறினால் சுருக்கு கயிறை தவிர வேறு வழி இருக்காது என்பதற்கு நிறைவேறியிருக்கின்ற சம்பவம் பெரும் சான்றாகும்.

மறுபுறம், எமது முஸ்லிம் ஊடகங்கள் கூட ஏனைய பிற ஊடகங்களில் குறிப்பிடப்பட்ட செய்திகளை சுட்டிக்காட்டியிருந்தனவே அன்றி, அவைகளின் காழ்ப்புணர்வான இயங்குதலை நிரூபிக்க முற்பட்டனவே இன்றி, தற்கால நிலமையில் முஸ்லிம் சமூகத்pன் நிலைப்பாடு என்ன? அதன் பங்கு என்ன? இந்நிலமைக்கு வழிகோலிய காரணிகள் எவை? என்பன பற்றி ஆழமாக தேடல் செய்திருக்கவில்லை. வழமை போன்று ஒவ்வொரு பத்த்pரிகைகளும் தமது தலைப்பிடலில் பல்வேறு தர்க தந்திரங்களை பேணியிருந்தன. இது பத்திரிகை துறையில் காணப்படுகின்ற வியாபார தந்திரம். இதற்கு எந்தவொரு ஊடகத்துறையும் விதிவிலக்கல்ல. இதேவேளை, எமது சமூகம் சார்ந்து பேசுகின்ற ஊடகங்கள் என தங்களை வெளிப்படுத்தியிருக்கின்ற சில நிறுவனங்கள் கூட இதனை மறுகோணத்தில் பயன்படுத்தியிருந்தன என்றே எனக்கு தோன்றுகிறது.

மேலும், முஸ்லிம் வோட்ச் இணையதள குழுமத்திலும் புலமையாளர்கள் சிலர் இதனை வெகுவாக விமர்சித்திருந்த போதும் கூட அவை திருப்திகரமானதாக இல்லை. காரணம் இவர்கள் சம்பவம் தொடர்பான தமது கருத்தாடலை அரசியல் தலையீடு அல்லது அரசியல் செல்வாக்கு என்ற ஒரு குறுகிய வட்டத்pனுள் மட்டுப்படுத்தியே வருகின்றனர். மாறாக இவர்கள் தமது கருத்தாடலை இது போன்ற பிரச்சினைகளை மிகவும் இலாவகமாக எதிர்காலத்pல் முகாமைப்படுத்துவதற்கான திட்டங்கள் என்ன? சம்பவத்தின் அடிப்படைகள் என்ன? சமூகத்த்pல் ஏற்படவேண்டிய மாற்றங்கள் எவை? சமூக நிறுவனங்கள் எத்தகைய பாங்கில் ஒழுங்கமைக்கப்படல் அவசியம்? போன்றன பற்றி செறிவாக முன்கொண்டிருந்தால் பரந்ததொரு கருத்தாடலாக அவை மாறியிருக்கும்.

நடந்து முடிந்த கோரச் சம்பவமானது, ஓரிறைக் கொள்கைக்கும் அதன் அடிப்டை அம்சங்களுக்கும் புறம்பாக தமது இயங்கியலை அமைத்துக்கொண்டதன் அறுவடையாகும். இருதரப்பினரும் பரஸ்பரம் இஸ்லாத்தினை, அதன் வழிகாட்டலினை மறந்து செயற்பட்டதன் விளைவாகவே இதனை கருதத்தோன்றுகிறது. பொதுவாக சத்தியப்பிரச்சாரம் அறிவார்த்தமானதாகவும், மிகவும் அன்பான அரவணைப்பின் மூலமும் மெயப்பிக்கப்பட வேண்டிய ஒன்றாகும்.

இறைவன் கிழ்ர் அவர்களைப் பற்றி கூறுகையில்,

'அவ்விருவரும் நம் அடியார்களில் ஒருவரை கண்டார்கள். நூம் அவருக்கு நம்மிடமிருந்து கிருபையை அருளியிலுந்தோம், இன்னும் நாம் அவருக்கு நம்மிடமிருந்து கல்வி ஞானத்தினையும் கற்றுக் கொடுத்திருந்தோம்'. (க-அப்: 65)

எனவே, சத்திய பாதையில் பயணிக்கும் ஒருவர் முஸ்லிம் இத்தகைய இரு சிறப்புக்களையும் அறுவடை செய்வது இன்றியமையாததாகும். நாம் எப்போதும் தவறு செய்யும் பாங்கிலேயே படைக்கப்பட்டுள்ளோம். எல்லா வேளையும் ஒருவர் நல்லவனாக இருக்க முடியாது. ஒவ்வொரு கருத்துக்களும் அவை எவரிடமிருந்து வரினும் ஏற்றுக்கொள்ளப்படவும், அதேயளவு மறுக்கப்படவும் நிகழ்தகவுண்டு. ஆனாலும், எல்லா முஸ்லிமும் எப்போதும் அசத்தியத்திலேயே நிலைத்திருக்கும் நிலமை எப்போதும் இடம்பெறாது. இங்கு நாம் இஸ்லாத்தின் குறிக்கோளான நம்பிக்கையினாலும், வழிகாட்டலினாலும் மனங்களை ஒன்றுபடுத்துகின்ற செயற்திட்டத்தை மெய்ப்பிக்க முயற்சிக்க வேண்டும். நேரான பாiதையினை நோக்கி மக்களை அழைப்பது தொடர்பில் உண்மையாளர்களாக திகழ வேண்டும்.

இந்தவகையில் எமது இளம் சத்திய அழைப்பாளர்கள் மக்களை எவ்வாறு கையாள்வது என்பது பற்றி கற்றுக்கொள்ளல் அவசியம். சாந்தி மார்க்கத்தினை பின்பற்ற எத்தணிப்பவர்கள் யார்?, எவர்கள் இறை தூதர் அவர்களின் வழிகாட்டலை பின்பற்றும் கருத்தினை கொண்டிருக்கின்றனர்?, அவர்களது பின்பற்றலுக்கான முடியுமாந்தன்மை எவ்வளவானது? போன்றன இவர்களுடைய பணியினை வினைத்திறனுடையதாக்கும். அழைப்பாளர்கள் இறைவனுக்கு கீழ்ப்படிந்தவர்களாக ஒன்றுபட்டு சத்தியத்தின் பால் அழைப்பு விடுக்க வேண்டும். எவர்கள் தமக்குள் தவறுதலாக நடக்கன்றனரோ, அவைகள் தெளிவான சான்றுகளால் நிரூபிக்கப்படுவது மட்டுமல்லாது மிகவும் அன்பானதும் கௌரவமானதுமான வழியில் திருத்தப்படல் வேண்டும்.

நாம் மக்களை சத்தியத்தின் பால் அழைக்க வேண்டியிருப்பதனால், சத்தியம் மற்றும் அசத்தியம் பற்றி தெளிவானவர்களாக இருத்தல் அவசியம். நாம் மக்கள் விடுகின்ற தவறுகளை அசாதாரணமான வகையில எந்த நிலையிலும் விமர்சிக்க கூடாது. திருமறையினையும், இறை தூதரின் வழிகாட்டுதலையும் பின்பற்றுவதாக கூறிக்கொள்கின்ற எமது அழைப்பாழர்கள் இறுமாப்புடனும், காழ்ப்புணர்வுடனும் தொழிற்படுவது வேதனையளிக்கின்றது.

நாம் ஒருவருக்கொருவர் மதிப்பளிப்பதுடன், எமது முன்சென்ற அறிஞர்களையும் மதிக்க வேண்டும். இதேவேளை ஏனையவர்களுடைய கருத்துக்களுக்கும் கௌரவமளிக்க வேண்டும். எமக்கு இறைவன் அளித்திருக்கின்ற வழிகாட்டலையும், இறை தூதரின் போதனையையும் மறந்து செயற்படலாகாது. இறைதூதர் எமக்களித்ததே மார்க்கமாகும். மாறாக, அறிஞர்கள் எமக்கு விட்டுச் சென்றவையல்ல. அதற்காக, அவர்களுடைய கருத்துக்கள் விமர்சிக்கப்படற்பாலது என்று அர்த்தமில்லை. இறை வழிகாட்டலுடன் ஒப்பிடுகையில் அறிஞர்களது கருத்துக்கள் சில வேளை நிராகரிப்பிற்கோ, மீளாய்வுக்கோ உட்படலாம். இவை அழைப்பாளர்களாக தொழிற்படுகின்றவர்களது கடமையாகும்.

மனிதனுக்கிருக்கின்ற மதிநலம் காரணமாக இஸ்லாம் அவனுடைய வாழ்வின் அற்ப சொற்ப விடயங்களையெல்லாம் கூறி வைக்கவில்லை. நாம் அவை பற்றி மக்களை அழைக்கின்ற வேளை நுட்பத்துடன் கருத்தூட்டல் செய்தல் அவசியம். குறுகிய மனப்பாங்கில் செயற்படக் கூடாது. எடுத்துக்காட்டாக, சில அழைப்பாளர்கள் தமது பணியினை அரசியல் நோக்கில் கவனப்படுத்தியுள்ளனர். இவர்கள் நாட்டிலுள்ள முஸ்லிம்களினதும், சர்வமெங்கும் வாழ்கின்ற முஸ்லிம்களினதும் பிரச்சினைகளை அரசியல் ரீதியாக மையப்படுத்தியும், அரசியல் தீர்வை நோக்கியதாகவும் உருவகப்படுத்துகின்றனர். இதுவும் குறுகிய மனப்பாங்குடையதுதான்.

மேலும், மக்களை பக்தியின் பால் அழைக்க மட்டும் விரும்புகின்ற அழைப்பாளர்களும் இல்லாமலில்லை. இவர்கள் மிகவும் அற்பமான சிறிய தவறுகளை பற்றி வினைத்திறன் மிக்கவர்களாக மாற்ற வேண்டி அவர்களை போதிக்கின்றனர். இதே நிலமையில், இஸ்லாத்தினதும், அதன் நம்பிக்கைகள் பற்றியும் எடுத்தியம்புவதை மறந்துவிடுகின்றனர் அல்லது மறத்துவிடுகின்றனர் எனலாம்;. பெரும்பாலான அழைப்பாளர்கள் இதற்காக வருந்துகின்றனர். காரணம், அழைக்கப்படுகின்றவர்களிடம் இருந்து வருகின்ற எதிர்மறையான பிரதிபலிப்புக்களாகும். இவை சமுதாயத்தில் இருந்து ஒதுக்கப்பட்ட குறித்த வகுப்பினருக்கு சாதகமாயமைவதுடன், அவர்கள் மேலும் சாதாரண முஸ்லிம்களுக்கு எதிரான குரேதங்களில் ஈடுபடவும் தூண்டி விடுகின்றது. மொத்தத்தில் இவ்வணுகு முறை சமூகத்திற்கு எந்த பலனுமமளிக்காது. இத்தகைய அழைப்பாளர்கள் ஏனையவர்களிடம் அறுவடை நிகழ்த்தக் கூடிய நல்ல பல விடயங்களை தொலைத்துவிடுகின்றனர்.

அழைப்பாளர்கள் தமது நடைமுறை தொடர்பிலாக தெளிவான மன நிலையில் இருத்தல் வேண்டும். முதலில், இஸ்லாத்தின் எந்த விடயம் எதிர்க்கப்படக் கூடியது, மேலும் எவை பல்கோண அணுகுதலுக்கும், வேறுபாடான கருத்துக்களுக்கும் திறந்து விடப்படக் கூடியது என்பன இங்கு அவசியம் கருத்திற்கொள்ளப்படுதல் வேண்டும். இவைகளை பிரித்தாராய்வது இஸ்லாமிய சட்டத்தின் இன்றியமையாத அம்சமொன்றாகும்.

சிலை வணக்க நம்பிக்கையில் அளவுகடந்து சீர்கெட்டுக்கிடந்த சமுதாயத்திற்கே இறை தூதுவர்களும், நபிமார்களும் அனுப்பப்பட்டனர். இவர்கள் யாவரும் தூதர்களின் பாதச்சுவடுகளை அடியொற்ற வழிகோலியது அவர்கள் கைக்கொண்ட நுணுக்கங்களான ஒவ்வொருவருடனும் பேசுவதற்கு தயாரானதும், யாம் எல்லோரும் இறைவனின் சிருட்டிகள் என்ற கருத்துக்களாகும். அவர்கள் அனைவரும் நேர் வழியின் பால் அழைக்கப்பட்டனர். இவ்வாறான பாரிய பொறுப்பினை முன்னெடுக்க இஸ்லாத்தினை நோக்கிய எமது அழைப்பாளர்களின் பணி மிகவும் பொறுமையுடையதாக அமைதல் வேண்டும். எங்கு அவர்கள் வேறுபாடானதும், மாறுபாடானதுமான கருத்துக்களுக்கும் நிர்ப்பந்திக்கப்படுகின்றனரோ அங்கு அவர்கள் சகிப்புணர்வுடனும், எங்கு அவர்கள் வித்தியாசமான அணுகுமுறைகளுக்கு ஆட்படுகின்றனரோ அங்கு அவர்கள் ஒருவருக்கொருவர் மதிப்பளித்து கௌரவமாகவும் தொழிற்படல் காலத்தின் கட்டாயமாகும்.

வட மாகாண தேர்தல் சூடு பிடடித்திருக்கின்ற நிலையில் அரசியற் கட்சிகள் தமது கோசங்களையும், கோரிக்கைகளையும் மிகவும் காரசாரமாக வெளிக்கொணர்ந்து வருகின்றன. குறிப்பாக தமிழ் முஸ்லிம் தலமைகள்; தமது கருத்துக்களை எதிர்கால அரசியல் இருப்பு குறித்த ஒன்றாக கட்டமைத்து செயற்படுகின்றன. இருப்பினும் குறிப்பாக எமது முஸ்லிம் கட்சிகளிடையேயும் அமைச்சர்களிடையேயும் வழமை போன்று அபிப்பிராய பேதம் என்பது இல்லாமலில்லை. இதேவேளை, ஒரு புறம் நாட்டின் அபிவிருத்தி பணி விரைவுபடுத்தப்பட்டிருக்கின்ற அதேவேளை தற்போது தேர்தல் பிரச்சாரங்களும் முன்னெடுக்கப்படுவது இருப்பில் இருக்கின்ற அரசாங்கத்திற்கு தேர்தல் முடிவுகள் சாதகமாய் அமைந்திடுமோ என்கின்ற ஐயம் சிறுபான்மை கட்சிகளுக்கு இல்லாமலில்லை.இருப்பினும் எமது முஸ்லிம் கட்சிகளும் அமைச்சர்களும் தமது நடவடிக்கைகளை ஓரு வழுவல் போக்குடையதாக கொண்டு செல்வது முஸ்லிம்களது அரசியலுக்கு திருப்திகரமானதாக அமையப்போவதில்லை. ஒருபுறம் அரசாங்கத்தில் அங்கம் வகிக்கின்ற முஸ்லிம் அமைச்சர்கள் தம்முடைய செல்வாக்கினை அரசாங்கத்தில் பெருக்கிக்கொள்ள வேண்டி உபாயங்களை தீட்டுகின்ற அதேவேளை, மறுபுறம் முஸ்லிம் சமூகத்தின் உரிமைக்குரல் ஓங்க வேண்டும் என்பதில் சிலர் முனைப்புடன் செயலாற்றுகின்றனர்.

சமூகம் ஒன்றின் இருப்பிற்கு அபிவிருத்தியென்பது இன்றியமையாத ஒன்று என்பதில் எவ்வித மாற்றுக்கருத்திற்கும் இடமில்லை. என்றாலும் இன்று எமது நாட்டில் இடம்பெறுகின்ற அபிவிருத்தி திட்டங்கள் எவ்வளவு தூரம் மக்களின் நன்மதிப்பினை பெற்றதாகவும், அபிலாசைகளுக்கு வாய்ப்பு வழங்கியதாகவும் காணப்படுகின்றது என்பது ஆய்வுக்குட்படுத்தப்பட வேண்டியதாகும். சாதாரணமாக முன்னெடுக்கப்படுகின்ற திட்டங்கள் மக்களது அன்றாட வாழ்க்கையினை சவாலிற்குட்படுத்தாதவாறு அனுமதிக்ப்படுவது அவசியம். எனினும் இன்றய நிலமை ஒரு பகட்டான பட்டுப்புடவை போன்றே மாயையூட்டுகின்றது.

வடக்கில் மேற்கொள்ளப்டுகின்ற திட்டங்கள் யாவும் மக்கள் மீதான ஒரு கண்துடைப்பு நிகழ்ச்சி நிரலாகவே தொடர்ந்தும் முன்னெடுக்கப்படுகின்றது. இதற்கு எமது முஸ்லிம் அமைச்சர்களும் கைகளை வீசிக்கொண்டு பாப்பா பாட்டு பாடுவது சமூகத்தின் இருப்பிற்கு சாத்தியமற்ற சூழலை உருவாக்கும் ஒன்றாகும். அண்மையில் புத்தளத்தில் இடம்பெற்ற தேர்தல் பிரச்சார கூட்டம் ஒன்றில் முக்கியமான அமைச்சர் ஒருவர் தமது கருத்துக்களை அரசாங்கத்தின் நிகழ்ச்சி நிரலுக்கு மக்களின் ஆதரவினை வேண்டியும், மீள தமது சொந்த இடங்களில் குடியேறுகின்ற வாய்ப்பினை நழுவவிட்டுவிட வேண்டாதாம் என்ற அமைப்பில் பேசியிருந்தார். மேலும், தற்போதுள்ள அரசாங்கம் எமது சமூகத்தின் நிலமை சார்பாக வினைத்திறனுடன் செயற்படுகின்றது என்பது அவரது உரையின் சாரமாகும். இது ஒரு சமூக மாற்றத்தினை உண்டு பண்ணும் பேச்சாக என்னால் கருதமுடியாதிருக்கின்றது. இன்று அரசாங்க அமைச்சரவையில் இருக்கின்ற அமைச்சர்hகளுள் கைகட்டி வாய் அடக்கியிருக்கின்றவர்கள்தான் மிகவும் திறமையும் நுட்பமும் உடையவர்கள் என்றிருந்தால் அங்கு எமது முஸ்லிம் அமைச்சர்களை தவிர வேறு எவரும் கிடையாது என பெருமையுடன் நாம் கூறிக்கொள்ளலாம்.

இன்று நிலமை என்ன? மீழ்குடியேற்றம் என்று கூறிக்கொண்டும், புனர்வாழ்வு என்று கூறிக்கொண்டும் மன்னார் மாவட்டத்தில் நிறைவேறியிருப்பது என்ன? ஒலுவில் கிராமம் எதிர்நோக்கும் சவால்கள் எவை? இவை வெறும் தேர்தலை மையப்படுத்திய அரசின் உபாய வீச்சு மட்டுமே. இவ்வாறான பெயர்தாங்கிய சுலோகங்களுடன் வட மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களில் அரசின் நடவடிக்கை எத்தகைய நிகழ்ச்சி நிரல்களில் முன்னெடுக்கப்படுகின்றன என்பது எமக்கு தெளிவான உரு விடயமாகும்.மறுபுறம், சமூகத்தின் உரிமைக்குரல் நாங்கள், எங்களது குரல் வளைகளை நெரித்தாலும் எமது போராட்டம் என்பது நலிவடையாது என்று வாய் கிழிய பேசுபகின்றவர்கள் எவ்வாறான தீர்க்கத்தின் அடிப்படையிலும், தீர்க்க தரிசனத்துடனும் செயற்படுகின்றனர் என்பது இன்னும் மக்களுக்கு புரியாத ஒரு புதிராகவேயுள்ளது. சப்தம் எழுப்புவதும் பின்னர் மொனப்பிரதாபம் மேற்கொள்வதும், திட்டங்களை முன்வைப்பதும் பின்னர் அவற்றில் திடமில்லாமல் போவதும் இவர்களது தொடர் கதையாக மாறிவிட்டது. தேர்தலின் போது வான் ஓங்க குரல் கொடுப்பதும் தேர்தல் முடிந்ததும் ஒடிந்து விடுவதும் இவர்கள் தொடர்பில் காணப்படுகின்ற இம்மியளவு நம்பிக்கையை கூட அறுத்துவிடுகின்றன.

முஸ்லிம்களாக தங்களை காட்டிக்கொள்கின்ற இவ்விரு சாரரும் நேர்த்தியற்ற வகையில் செயல்படுவதனூடாக சமூகத்தை விற்றுப்பிழைக்கும் இயங்கியலைத்தான் கொண்டுள்ளனர் என்பதில் ஐயமில்லை. இன்னும் சிலர் தமது அரசியல் ஆட்டங்காணும் நிலையினை உணர்ந்து அடிக்கடி தலையை அரித்துக்கொள்ளும் நிலையும் இல்லாமலில்லை. முஸ்லிம் சமூகத்தின் தேவை தொடர்பில் சில சிங்கள தலைவர்களுக்கு இருக்கின்ற நேர்த்தியான கையாளல் கூட இவர்களுக்கு இல்லை என்பது வேதனையளிக்கின்றது. அண்மையில் டி. எம். ஜயவர்த்தனா அவர்கள் முஸ்லிம்களுக்கு தனித்துவமான அரசியல் கட்சி தேவையெனக் கூறியது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. இருந்தபோதிலும், சமூகத்தின் தலைவர்கள் என செப்பித்திரிகின்ற இவர்கள் தனித்துவமான கட்சி ஒன்று முஸ்லிம்களுக்கு தேவையில்லை என்று கூறி பெரும்பான்மை கட்சிகளுக்கு கூப்பாடு போட எத்தணிக்கின்றனர்.

உண்மையில் அரசியற் கலை என்பது சகலதையும் சாத்தியமாக்குகின்ற பொறிமுறை கொண்ட ஒரு துறையாகும். அதனை நாம் கடந்த காலங்களில் சிலவேளைகளில் அனுபவித்திருந்ததனால், இன்று கூட அதன் அணுகூலங்களை அனுபவித்து வருகின்றோம் என்பதனை ஏற்றுக்கொண்டே ஆக வேண்டும். என்றாலும், இன்று இந்நிலமை மாறி முஸ்லிம் சமூகத்pன் அரசியல் சாக்கு நிரப்பும் கைங்கரியமாக மாறியுள்ளது. இதற்கு எந்த கட்சியோ குழுவோ விதிவிலக்கல்ல.வருகின்ற காலம் என்பது சிறுபான்மையினங்களினது உரிமைகள் பற்றிய ஒரு வினாவாகவே நிச்சயம் இருக்க முடியும். அரசு விடுதலைப் புலிகளை தோற்கடித்து விட்டதனால் சமாதானம் பிறந்து விட்டதாக கருதவியலாது. சூழ்நிலைதான் மாறியிருக்கிறதே அன்றி சம்பவங்களின் பின்னணியில் எவ்வித மாற்றங்களும் ஏற்படவில்லை. வருகின்ற வட மக்களுக்கான தேர்தல் என்பது வரயிருக்கின்ற சனாதிபதி தேர்தலுக்கான முன்னாயத்த நடவடிக்கை மட்டுமே அன்றி மக்களது அபிலாசைகளுக்கு வழியமைக்கும் ஒன்றல்ல. எனவே நடக்க இருக்கும் தேர்தலில் மக்கள் காத்திரமாக செயற்பட முனைவதுடன் தமது வாக்குகளை தனித்தலைமையிலான தமிழ் பேசும் சட்சிகளுக்கே வழங்க முயல வேண்டும். கழுத்தட்டியை அடகு வைத்து விட்டு பல்லக்கு வாங்குவதனை விட, இருக்கின்ற கழுத்தட்டியை மாட்டிக்கொண்டு பாதை வழியே எடுப்பாக நடந்து செல்வது சாலச் சிறந்தது.

The women are the guardian for us. They have to pay maintenance for us as well as have right to choose us. And they must have to prepare the accommodation where they are living. We cannot look after our parents who looked after and educated us. Never would like to be accompanied with those companions, in heavens, of the Prophet (pbuh) who was gingerly looked after and maintained their parents. These are the statements of our youngsters, and guidance of our parents, in any way. Even this contrary guidance are being allowed or premised not only by our educated people, intellects, head of the society and ulama as well.

Nowadays in Northern and Eastern land of our country, the reason for several sins that is the unnatural and anti Islamic matrimonial cultures that is being followed by our people who are carrying Islamic name.

If the female one is going to be started her matrimonial life she must have made ready mainly shelter, furniture, vehicles, sum of gold and much sufficient full money. Otherwise she is better to continue her virgin with help aged father and mother. Actually, in these provinces, the price for the bridegrooms has been changing multiply according to the quantity and quality of the bridegrooms and their family. Thus the competition arises among riches and middle class family in order to seek and trace proper bridegroom for their status like doctors, Engineers, Lawyers who are the soul property of the high class or rich full family, whilst the middle class, they are expecting bridegroom at lease like government servants for their family as a new member.

Sometime, middle class one too can try to be fishing doctor or engineer or lawyer out of his status. Finally the father of the bride, the middle class, ought to became a have not and liable to so much depth because the price of the doctors, engineers, lawyers are more cost unlike the normal government servants. By this competition, sometime the high class family will earlier to book the bridegroom before he is sold by parents to another. This is because; they would like to have an immediate body technician (doctors) as he shall save whenever we shall have parallel body conditions and believing that it protects our family status.

For these purposes:

Father of the bride conducts unreasonable and unlawful interests, robbery, bribe, unfair trade and selling drugs for their expected much amount of income by which only, he believes, to satisfy his bridegroom. If he feels that could not obtain that much so, ought to be spend his long life (about 10-15 years) in Middle East.

Other hand, the brotherhood is born with two or three or four sisters have been dealing with male acts and further their comportments because to unethical acts like prostitution, masturbation and homosexuality. (So we should consider the real stands of the eastern people on which basis they allowed this unnatural acts and what are the reasons behind these) unfortunately he would have got marry too much later as he had to be previously arranged accommodation like shelter, vehicle, sums of gold and money, piece of paddy land for each and every sisters who were born by same womb of the mother with him. Therefore, innocent brotherhoods who have more than one sister consider that they are the unfortunate human beings in this temper. But Allah says in the Qur’an they are the fortunate parents and brothers in the earth.

However, the facts of the female, who’s father passed away and who was born without brotherhood, is in my means dump disease that could not be torched. And the mothers’, who is not begotten male child and whose husband took away or passed away, situation is very shameful story. she carrying of great weight and oppressive experience in preparing those pre elements what the torment are asking in the name of Islam (Allah) for unnatural matrimonial performance that is usually happenings before educated, intellects family members of victimized bride and bad master bridegroom, head of the society, trustee members of the mosque and members of the All Ceylon Jam’iyathul ulama. Several times, our motherhood shall alternatively choose to recruit her in order to unload these oppressive weights.

Certainly, the over comes of so disgraceful acts are very retrogressive of our Muslim society. Directly or indirectly, we are well aware of the conditions about their children and the family without better safe, means and maintenance by mother which are bold letter headlines of our news papers, usually, we will have been. The motherhood are earning much money to the breaks of the shelter or house not for the cells of the child’s, to the iron of the foundation not for the concrete body of the child, to painting the house not for the goodness of the child. Thus they become a male nutriciance.

The position of our youth who are not liable to the family, they have no matrimonial life until the womanhood one to make necessary arrangement previously for him. No problem he will wait for the day until it comes. Because of these, they depending on the feet’s of female to begin matrimonial life, meanwhile having deal with smoking, drinking, using drugs, lust with cinemas and handling idly way for whatever they need. Furthermore, some buggers saving their soul by means of the wife who sacrifices their life in Middle East.

Those consequences, by means of our anti Islamic matrimonial culture, seeded by our passed heads of the society and the ulama of our Mosques in the name of Islam for our passed ancestors who were no mature understanding about Islam and the way of Prophet (pbuh), which are nowadays being followed by our Muslim people in the North and Eastern province.

In spit, here, we should consider the controversy was surrounding the death sentence of our sister Fathima Rizana Nafeek was part of an anti Islamic matrimonial system practiced in properly the east. Many Muslim leaders and organization were silent about the plight of Rizan Nafeek who was recently sentenced to death following the death of an infant in Saudi Arabia.

The property situation forced her parents to send her at young age to make ends meet, the most girl opt to work at a young age. The reason for this that it was an untold need that a girl like her, who was shackled by the chains of poverty, earns money to have a handsome Dowry (Chie’thanam) to please her future husband. It was Dr.lalith Kotelawela and Basil Fernando who paid the lawyers’ fees to help Rizana and no Muslim volunteered to help her.

So, the Muslim religious affairs and cultural affairs department must have to re-establish the proper Islamic system of marriage and property law in the North and East. More often than not, hypocrites use Islam as a veil of deception to indulge in illegal activities. It is a crime to send a young woman to earn a living abroad and this sin will befall the entire community that sanctions her to do this.

Allah, the Most sufficient.