உணர்ச்சிகள்

ஓவ்வொரு மனிதனும் உணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்துகின்றான். சாதாரணமாக நம் அனைவருக்கும் இருக்கின்ற உள்ளுணர்வுகளே உணர்ச்சிகளாகும். வாழ்க்கையின் பல்வேறு படி நிலையின் போதும் அந்தந்த கனத்து அனுபவங்களின் பிரகாரம் பல்வேறு விதத்திலும் பல்வேறு பருமனிலும் வெளிக்காட்டப்படும் பதிதற் செயற்பாடுகளே அவை.

உணர்ச்சிகளை நல்லவை எனவும் கூறமுடியாது. கெட்டவை என்றும் சொல்லிட இயலாது. ஓவ்வொரு நிகழ்வுகளையும் நாம் எவ்வாறு எதிர்கொள்கின்றோம் என்பதன் பிரகாரமும், எமக்கு என்ன நேரிடுகின்றது மற்றும் அவ்வனுபவத்தினை நாம் எவ்வாறு துணிகின்றோம் என்பதன் மூலமும் நாம் யாவரும் இவ் உள்ளுணர்வுகளை அனுபவிக்கின்றோம். நேர் நிலையிலான மற்றும் எதிர் நிலையிலான உணர்ச்சிகள் இரண்டுமே வாழ்க்கை அனுபவங்கள் மட்டிலான இயல்பான பதிதற் செயற்பாடுகளாகும்.

ஒன்றில் நாம் எமது உணர்ச்சிகளை பயன்படுத்தலாம் அல்லது உணர்ச்சிகள் எம்மை பயன்படுத்த அனுமதிக்கலாம். அதாவது, நாம் தமது உணர்ச்சிகளை கட்டுப்படுத்தலாம் அல்லது உணர்ச்சிகள் எம்மை கட்டுப்படுத்த விட்டுவிடலாம். உணர்ச்சிகள் எப்போதும் உடல், உள ரீதியான விளைவுகளை தன்மயப்படுத்துகின்றன. வாழ்க்கையில் இருந்து ஒருவர் பெறும் திருப்தியின் அளவு, பிரச்சினைகளை தீர்ப்பதில் ஏற்படும் வெற்றியின் மட்டம், பிறருடனான உறவில் காணப்படும் திருப்தி, வாழ்க்கையில் கிடைக்கும் உடல் சார் நன்னிலையின் அளவையும் உணர்ச்சிகள் மறைமுகமாக தீர்மானிக்கின்றன.

அதனால், உடல் மற்றும் உள ரீதியான விளைவுகளை உணர்ச்சிகள் கொண்டுள்ளன. நேர் நிலையான உணர்ச்சிகள் மகிழ்ச்சியினை தருகின்றன. ஆனால், எதிர் நிலையான உணர்ச்சிகள் மகிழ்வற்ற நிலையை தோற்றுவிக்கின்றன. ஒவ்வொருவருடைய வாழ்விலும் இவ்வுணர்ச்சிகள் இன்றியமையாதவையாகும். எதிர் நிலை உணர்ச்சிகள் விரும்பத்தகாதவை. இவை பொதுவாக தனிப்பட்ட நபரினது நடத்தைகள், தேவைகளை பூர்த்தி செய்வதனை அல்லது குறிக்கோள்களை எய்துவதனை நோக்காக கொண்டிருக்கும். நபரினது நடத்ததைக்கான காரணத்தினை நாம் அறியாதிருக்கலாம். ஆனால், நபரொருவர் முன்வைக்கும் எந்தப் பிரச்சினையிலும் உணர்ச்சிகள் மிக முக்கிய இடத்தை வகிக்கின்றன. உணர்ச்சிகள் புறக்கணிக்கப்படின் பிரச்சினை எதுவென ஒருபோதும் தெளிவாக தெரியப்போவதில்லை.

எம் அனைவருக்குமே உணர்ச்சிகள் உள்ளன. ஆனால் அவற்றை விபரிக்க பெரும்பாலும் எமக்கு வார்த்தைகள் கிடைப்பதில்லை. உணர்ச்சிகள் நல்லவையுமல்ல, கெட்டவையுமல்ல. அவைகள் தம்பாட்டிற்கு இருக்கின்றன. தான் உணர்ச்சிகளை கொண்டிருப்பதற்கு ஒவ்வொருவருக்கும் உரிமையுண்டு. குறித்த ஒரு நபரின் சொந்தப் பார்வைக் கோணத்திலிருந்து பார்த்தால் அவற்றிற்கு எப்போதும் ஒரு பொருளிருக்கும்.

உணர்ச்சி ஒன்றை மறுப்பதன் மூலம் அகற்றிவிட முடியாது. எமது சொந்த உணர்வுகளை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். உறுதியான எமது உணர்வுகளை மறைக்கும் போது அது மற்றவர்களை குழப்பலாம். எமது உணர்வுகளை ஏற்று அனுமதிப்பது எமக்கு கடினமாக இருப்பின், மற்றவர்களது உணர்வுகளை ஏற்று அனுமதிப்பதும் எமக்கு கடினமாகவே இருக்கும். அதில் எவ்வித சந்தேகமும் கிடையாது.

எமது சொந்த உணர்வுகளை தெரிந்து கொண்டு அவை குறித்து எண்ணிப் பார்ப்போம். எந்த உணர்வுகள் அவற்றை நாம் அனுபவிக்கையில், எமக்கு மகிழ்ச்சி தருவதில்லை? எந்த உணர்வுகளை, அவை எமக்கு ஏற்பட்டிருக்க கூடாதென நாம் நம்புவதன் காரணமாக, அவற்றை மறுக்க முனைகின்றோம்? ஒருவர் எம்மை புகழ்கையில் நாம் எவ்வாறு உணர்கின்றோம்?; எந்த உணர்வுகள், அவை மற்றவர்களால் உணர்த்தப்படும் போது எம்மை சங்கடத்தில் ஆழ்த்துகின்றன? எமது உணர்வுகளிற் சில எம்மை அச்சுறுத்துகின்றனவா? கோபம், அங்கலாய்ப்பு, சங்கடம், ஆற்றாமை, அல்லது தர்ம சங்கடம் போன்ற உணர்வுகள் ஏற்படுகையில் வழமையாக அது குறித்து நாம் அறிகின்றோமா? நாம் இவ்வினாக்களுக்கு பதில் அளிப்பதன் மூலம் அவற்றை தெளிவாக புரிந்து கொள்ளலாம்.